Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 26 Μαρτίου, της Δ’ Κυριακής των Νηστειών, μνημονεύει το θαύμα του Χριστού που θεράπευσε ένα δαιμονισμένο νέο.

Μόλις ο Κύριος κατέβηκε από το όρος Θαβώρ, από το φως της Μεταμορφώσεως, ένας πατέρας έτρεξε κοντά του και του είπε τον πόνο του για το παιδί του, που υπέφερε χρόνια εξουσιαζόμενο από σκοτεινές δυνάμεις. Και επειδή, λόγω της κατάστασής του, δεν μπορούσε να ζητήσει το ίδιο βοήθεια από τον Κύριο, προσευχήθηκε και παρακάλεσε τον Ιησού ο πατέρας του, παρέχοντας σε όλους μας ένα μεγάλο δίδαγμα: Όταν οι νοσούντες ή οι κυριευμένοι από δαιμονικά πάθη και απομακρυσμένοι από τον Θεό δεν μπορούν, ή δεν θέλουν, να προσευχηθούν για τον εαυτό τους, να προσευχόμαστε εμείς γι’ αυτούς…
Ας παρακολουθήσουμε την ιστορία (Μάρκου κεφ. θ’, στίχοι 17-31):
«Εκείνο τον καιρό ένας άνθρωπος πλησίασε τον Ιησού, γονάτισε μπροστά του και είπε· Διδάσκαλε,· σου έφερα το γιο μου, που έχει πνεύμα άλαλο· Και όπου τον πιάσει τον ρίχνει κάτω, και αφρίζει και τρίζει τα δόντια του και ξεραίνεται· και είπα στους μαθητές σου για να το βγάλουν και δεν μπόρεσαν. Και ο Ιησούς του αποκρίθηκε και λέγει· Ω γενεά άπιστη, ως πότε θα είμαι μαζί σας, ως πότε θα σας βαστάξω; Φέρτε μου εδώ το παιδί. Και του το έφεραν. Και όταν το παιδί είδε τον Ιησού, αμέσως το πονηρό πνεύμα το τράνταξε και έπεσε στη γη και κυλιόταν αφρίζοντας.
Και ο Ιησούς ρώτησε τον πατέρα του· Πόσος καιρός είναι από τότε που το έπαθε; Και ο πατέρας είπε· Από τότε που ήταν παιδί. Και πολλές φορές και στη φωτιά τον έριξε και στο νερό για να τον ξεκάμει· μα, αν κάτι μπορείς, λυπήσου μας και βοήθησέ μας. Και ο Ιησούς του είπε· Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ’ εκείνον που πιστεύει. Και αμέσως έβαλε φωνή ο πατέρας του παιδιού με δάκρυα και είπε· Πιστεύω, Κύριε· βόηθα με στην απιστία μου. Και όταν είδε ο Ιησούς πως μαζεύεται κόσμος, μίλησε αυστηρά στο ακάθαρτο πνεύμα και του λέγει: Πνεύμα άλαλο και κουφό, εγώ σε διατάζω, να βγεις από το παιδί και να μην ξαναμπείς σ’ αυτό. Και το πνεύμα, αφού έβαλε μεγάλη φωνή και τράνταξε δυνατά το παιδί, βγήκε· και το παιδί έγινε σαν νεκρό, ώστε πολλοί να λέγουν πως πέθανε. Και ο Ιησούς το ‘πιασε από το χέρι και το σήκωσε και εκείνο στάθηκε ορθό.
Και όταν ο Ιησούς πήγε στο σπίτι, οι μαθητές του τον πήραν κατά μέρος και τον ρωτούσαν: Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε το πονηρό πνεύμα; Και τους είπε· Τα πονηρά πνεύματα με κανέναν τρόπο δεν βγαίνουν παρά μόνο με προσευχή και με νηστεία. Και αφού βγήκαν από εκεί διάβαιναν κρυφά μέσα από τη Γαλιλαία και κανείς δεν ήθελε να το ξέρει. Γιατί δίδασκε τους μαθητές του και τους έλεγε πως ο Υιός του Ανθρώπου παραδίνεται στα χέρια των ανθρώπων και θα τον σκοτώσουν και, αφού πεθάνει, την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί…».