Τι γνώριζε, αλήθεια, η Μαρία η Αιγυπτία;

Τι γνώριζε, αλήθεια, η Μαρία η Αιγυπτία;

Σήμερα, που όλοι θεωρητικολογούμε φιλοσοφώντας ή θεολογούμε θεωρητικολογώντας, μήπως θα έπρεπε καλύτερα να θυμηθούμε, μέρα που είναι, ποια ήταν καλύτερα η Μαρία η Αιγυπτία, που ως αρχαία ελληνίδα εταίρα έγινε χριστιανή και έδωσε ένα ράπισμα στον πολυθεϊσμό;

ΣΗΜΕΡΑ που διαβάζονται αυτές οι γραμμές, είναι Κυριακή 1η Απριλίου 2012, και η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, η οποία, ως γνωστόν, ενώ περιέπεσε για 17 ολόκληρα χρόνια στον βούρκο της ζωής, κάποια στιγμή ανένηψε και έγινε χριστιανή!
Ας διαβάσουμε, όμως, πώς αναπτύσσει το θέμα της Μαρίας της Αιγυπτίας το «Αγιολόγιον της Ορθοδοξίας», σε επιμέλεια Χρήστου Δ. Τσολακίδη:

«Ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν»1. Δεν ήλθα να καλέσω αυτούς που νομίζουν τους εαυτούς τους δικαίους, αλλά ήλθα να καλέσω τους αμαρτωλούς, για να μετανοήσουν και να σωθούν. Ο λόγος αυτός του Κυρίου μας βρίσκει πλήρη εφαρμογή στη ζωή της Μαρίας της Αιγύπτιας, και να γιατί: Η οσία Μαρία γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 345. Από νωρίς αναπτύχθηκε η ωραιότητα του σώματός της, και παρά τις συμβουλές γονέων και ιερέων, έπεσε στη διαφθορά της αμαρτωλής ζωής για 17 ολόκληρα χρόνια. Όμως, ο πολυεύσπλαγχνος Κύριος όχι μόνο την ανέχθηκε όλα αυτά τα χρόνια της ασωτίας της, αλλά ενήργησε και το σχέδιο της σωτηρίας της. Οδήγησε τα βήματά της στους Αγίους Τόπους. Η Μαρία προσπάθησε να μπει στην Εκκλησία, να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό. Μάταια, όμως. Είχε "καρφωθεί" στην είσοδο και δεν μπορούσε να κάνει βήμα μπροστά. Η αλλαγή στα βάθη της ψυχής της ήδη είχε αρχίσει. Παρακάλεσε την Παναγία να της επιτρέψει να μπει να προσκυνήσει και η ζωή της από εκεί και εμπρός θα ήταν σύμφωνα με το θέλημα του ΥΙοϋ της. Έτσι και έγινε. Η Μαρία με πόνο ψυχής και δάκρυα στα μάτια μπήκε και προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό. Έπειτα, με θεία νεύση πήγε στην έρημο του Ιορδάνη, όπου εξομολογήθηκε, κοινώνησε το Σώμα του Κυρίου και ασκήτεψε εκεί 50 ολόκληρα χρόνια, με αυστηρή νηστεία και προσευχή. Έκαψε, έτσι, το αμαρτωλό παρελθόν της και συγχρόνως έγινε μεγάλο παράδειγμα μετανοίας.»

ΤΙ ΕΓΡΑΦΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005, διαβάζουμε:

«Aύτη η Oσία ήτον από την Aίγυπτον, ήτοι το νυν λεγόμενον Mισήρι, κατά τους χρόνους του μεγάλου Iουστινιανού, εν έτει φκ΄ [520], ζήσασα δε πρότερον με ακολασίαν, και προσκαλούσα εις όλεθρον ψυχικόν πολλούς ανθρώπους διά της αισχράς ηδονής. Παιδιόθεν γαρ εκρημνίσθη εις τας πονηράς πράξεις της σαρκός και έμεινεν εις αυτάς. Oύτω λέγω ζήσασα πρότερον χρόνους δεκαεπτά, ύστερον έδωκε τον εαυτόν της η μακαρία εις άσκησιν και αρετήν. Kαι τόσον πολλά υψώθη διά μέσου της απαθείας, ώστε οπού επεριπάτει επάνω εις τα νερά και τους ποταμούς, χωρίς να καταβυθίζεται. Kαι όταν επροσηύχετο, εσηκόνετο από την γην υψηλά, και εστέκετο εις τον αέρα μετέωρος. H δε αιτία της μεταβολής αυτής και μετανοίας εστάθη τοιαύτη. Kατά την δεκάτην τετάρτην του Σεπτεμβρίου μηνός, όταν εν Iερουσαλήμ εγίνετο η ύψωσις του τιμίου ξύλου του ζωοποιού Σταυρού, πολλοί Xριστιανοί εσύντρεχον από κάθε μέρος, και επήγαιναν εις τα Iεροσόλυμα, διά να ιδούν το τίμιον ξύλον του Σταυρού. Tότε και η Oσία αύτη επήγεν εκεί, ομού με ακολάστους και ασελγείς νέους. Πηγαίνουσα δε εκεί και ζητούσα να έμβη εις τον Nαόν της Aγίας Aναστάσεως, διά να ιδή τον ζωοποιόν Σταυρόν, εμποδίζετο αοράτως, και δεν εδύνετο μήτε να έμβη, μήτε να ιδή. Όθεν έβαλε την κυρίαν Θεοτόκον εγγυήτριαν, ότι εάν αφεθή να έμβη και να ιδή τον Σταυρόν του Kυρίου, να φυλάξη σωφροσύνην εις το εξής, και άλλην φοράν να μη μολύνη το σώμα της με επιθυμίας και ηδονάς. Όθεν επιτυχούσα του ποθουμένου, δεν εψεύσθη εις την υπόσχεσιν οπού έκαμεν, αλλά περάσασα τον Iορδάνην ποταμόν, επήγεν εις την έρημον, και εκεί έζησεν η τρισολβία χρόνους τεσσαρακονταεπτά, χωρίς να ιδή άνθρωπον, μόνον δε τον Θεόν είχε θεατήν της. Kαι τόσον ηγωνίσθη, ώστε οπού ανέβη μεν, επάνω από την ανθρωπίνην φύσιν, απόκτησε δε μίαν ζωήν επί γης, αγγελικήν τε και υπέρ άνθρωπον, και ούτως εν ειρήνη απήλθε προς Kύριον. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτής συνέγραψε μεν ελληνιστί ο Iεροσολύμων Σωφρόνιος, ου η αρχή• «Mυστήριον Bασιλέως» κρύπτειν, καλόν, τα δε έργα του Θεού ανακηρύττειν, ένδοξον». Mετέφρασε δε εις το απλούν, ο πεζογράφος Δαμασκηνός.)»

ΜΑΡΙΑ: ΟΝΟΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ!.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι για την Μαρία την Αιγυπτία η Εκκλησία μας έχει αφιερώσει ειδικό Απολυτίκιο2, ενώ μέσα στο πολύτομο έργο μας: «Η καρδιά της Ελλάδος», που ήρθε σαν συνέχεια του άλλου ογκώδους έργου μας «Οι Ελληνίδες της Αρχαιότητος», βεβαιώνουμε ότι το όνομα Μαρία ήταν ένα γνήσιο ελληνικό όνομα.
Μάλιστα, μέσα στο βιβλίο του Βαγγέλη Σπανδάγου: "Οι Φυσικοί Επιστήμονες της Αρχαίας Ελλάδος", μνημονεύεται το όνομα μίας Μαρίας, Ιουδαίας στο θρήσκευμα, αλλά με έντονη ελληνική συνείδηση, που έζησε μεταξύ 4ου και 5ου αιώνος μ.Χ. (κατ' άλλους τον 3ον αι μ.Χ.) και ήτο χυμεύτρια. Σε εργασίες της αναφέρει για το "θείο ύδωρ", για το "ύδωρ της άσβεστου", για το "ύδωρ του νίτρου" κλπ. Μεταξύ άλλων επινόησε και το υδρόλουτρο!
Ως γνωστόν, κατά την ελληνιστική εποχή, οι ελληνίζοντες Ιουδαίοι ελάμβαναν ελληνικό όνομα και προς χάριν αυτών, που είχαν λησμονήσει την εθνική τους γλώσσα, έγινε και η γνωστή Μετάφρασις των Εβδομήκοντα (Ο΄), στην ελληνική γλώσσα για να διδαχθούν οι ίδιοι τι λέει η Βίβλος και δη η Παλαιά Διαθήκη!
Ακόμη και αυτό το όνομα της Μητρός του Κυρίου μας, σύμφωνα με όσα έγραφε ο αείμνηστος πλέον θεολόγος και φιλόλογος Δαμιανός Στρουμπούλης, ήταν ελληνικό, αφού το όνομα αυτό θυμίζει θάλασσα και το μύρο αυτής.
Ας διαβάσουμε, όμως, τι λέει ο αείμνηστος γλωσσολόγος:

«Πριν ακόμα δημιουργηθεί η παγκόσμια τάξη, πριν από τον ήλιο και τη σελήνη, στον καιρό των Τιτάνων, έχει γεννηθεί και ζει ανάμεσα σ’ αυτά τα προολύμπια Τέρατα και η Τιτανίδα Θέμις, η Δικαιοσύνη, μια έννοια αφηρημένη που δεν συναντιέται σε άλλες θεογονίες. Ποτέ από τον ελληνικό κόσμο δεν θα λείψει η Δικαιοσύνη.
Αυτή η Θέμις προφήτεψες ότι μία Θεά της θάλασσας είναι προορισμένη από τη μοίρα να γεννήσει ένα γιο, που θα’ χει δυνατώτερα όπλα από την αστραπή του Διός και από την τρίαινα του Ποσειδώνα. Το παιδί αυτό θα είναι ο νέος κυρίαρχος. (Αισχύλου: Προμηθέας Δεσμώτης 907). Το εντυπωσιακό είναι ότι το όνομα Μαρία ελληνικά σημαίνει μύρο της θάλασσας και Μαριάμ- Μυριάμ εβραϊκά σημαίνει πριγκήπισσα των υδάτων, της θάλασσας. Η δε αδελφή του Μωϋσή, η Μαριάμ τον εμπιστεύθηκε στα ύδατα του Νείλου. Ελληνικά μάλιστα μορέομαι σημαίνει ανάγομαι στη θάλασσα, βγαίνω στα ανοιχτά..»!3

Φαίνεται, όμως, ότι το παράδειγμα της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας δεν έχει διδάξει κανέναν και ενώ αυτή από τον πολυθεϊσμό οδηγήθηκε στον μονοθεϊσμό και στον λυτρωτή Χριστό, οι σύγχρονοι φωστήρες της παγκοσμιοποιήσεως μας οδηγούν και πάλι στον πολυθεϊσμό!..